Είναι ένα από εκείνα τα καλοκαιρινά σαββατόβραδα που είμαστε σε κάποια ταράτσα στο κέντρο της πόλης να σκεφτόμαστε διακοπές σε νησί. Προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι βροχή και ξαφνικά ακούγεται η πρόταση ματ: λέτε να πάμε Αστυπάλαια? Γραφικό νησί των Δωδεκανήσων, λίγο μακριά βέβαια, αλλά φαίνεται τόσο όμορφο. Ξέρατε ότι το νησί έχει σχήμα πεταλούδας? Ενετικό Κάστρο?
Τα νησιώτικα πανηγύρια ήταν ανέκαθεν μια καλή ευκαιρία για γνήσιο παραδοσιακό γλέντι με άφθονη μουσική, χορό και τοπικά εδέσματα. Το νησί φοράει τα καλά του, οι δρόμοι και τα καλντερίμια ασβεστώνονται και οι ντόπιοι ανοίγουν τις πόρτες τους όλο χαρά στους ταξιδιώτες, οι οποίοι απολαμβάνουν την ελληνική φιλοξενία.
Η Αστυπάλαια με την γραφική Χώρα, τα καλντερίμια και τις παρθένες παραλίες της αποτελεί από μόνη της αξιοθέατο. Τα πεντακάθαρα νερά και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας θα σας εντυπωσιάσουν. Οι τοπικές παραδόσεις, η πλούσια γαστρονομική παράδοση, τα αμέτρητα εξωκλήσια και η άγρια φυσική ομορφιά θα σας εντυπωσιάσουν και θα σας προσκαλέσουν να εξερευνήσετε κάθε γωνιά της.
Μία Νορβηγική παροιμία λέει πως μόνο μέσα από το ταξίδι ανακαλύπτεις καινούργιους δρόμους. Όσοι ταξιδεύουν άλλωστε μπορούν να επιβεβαιώσουν πως τα ταξίδια είναι εμπειρίες ζωής που θα κουβαλάς για πάντα μαζί σου. Γαλαζοπράσινα νερά, παράλιες απαράμιλλης ομορφιάς, ζεστοί και φιλόξενοι άνθρωποι, ιδιαίτερες γαστρονομικές εμπειρίες στην Πεταλούδα του Αιγαίου.
Η Αστυπάλαια υπήρξε για εμένα ένα μέρος ανεξερεύνητο, ένα νησί το οποίο πάντα ήθελα να επισκεφθώ όμως για κάποιο περίεργο λόγο το ανέβαλα για χρόνια. Είχα ακούσει τόσα πολλά για τη Χώρα, τις παραλίες, το ανάγλυφο τοπίο, το καλό φαγητό, κυρίως όμως για τους ανθρώπους της. Ίσως δεν είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή, ίσως έπρεπε να «νιώσω» πρώτα το νησί για να επιστρέψω σε αυτό. Όχι μόνη μου, αλλά με τους μαθητές μου.
